Raptem kilka dni temu obchodziliśmy aż 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Z uwagi na decyzję Dowódcy Armii Krajowej generała Komorowskiego, miała swój początek 01.08.1944 r. Przez następne 63 dni powstańcy rozgrywali bitwę, której celem była Polska niezależna, wolna od okupacji niemieckiej i dominacji sowieckiej. Według szacunków, około 16 tys. osób straciło życie podczas walki o stolicę, zaś rannych było dwadzieścia pięć tys. osób, a wśród nich przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Na dodatek, około 30 % osób, które w czasie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary mordów przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Definitywnie największe nasilenie zabójstw na ludziach nastąpiło podczas pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy obowiązywał rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.
Niestety, mimo wielkiego poświęcenia oraz niebywałego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, oraz zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Mimo tego, bezspornie trzeba pielęgnować odwagę i pamięć osób zaangażowanych w walkach i oddać im szacunek, gdyż przecież dzielnie toczyli bój o godność i wolność człowieka. Zatem warto nie tylko w ten jeden dzień w trakcie roku, ale także od czasu do czasu zatrzymać się na moment w tym codziennym pędzie i pomyśleć o tym, ile wyrzeczeń i poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Współcześnie nietrudno jest niesłusznie oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zdecydowanie innych realiach niż my. Warto też zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej informacji, które również są istotne i potrafią odmienić nasze myślenie zasadniczo diametralnie. Okażmy swoją empatię oraz respekt.
Zostaw komentarz